Het centrale thema van de serie is de strijd tussen (Dr) James "Jim" Hacker (gespeeld door Paul Eddington), de pasbenoemde minister in het (fictieve) ministerie van Bestuurlijke Zaken en zijn ambtenaren en ministeriële collega's. Nigel Hawthorne speelt Sir Humphrey Appleby, KCB, MVO, MA (Oxon), een hoge ambtenaar, secretaris-generaal van het ministerie van Bestuurlijke Zaken, met Derek Fowlds in een belangrijke ondersteunende rol als Hackers persoonlijke secretaris, Bernard Woolley. Woolley is steeds de 'man in the middle', verscheurd door zijn persoonlijke loyaliteit aan Hacker en zijn werkrelatie met Sir Humphrey, die zijn baas is. Wanneer Hacker na 1984 premier wordt, is Sir Humphrey juist ook gepromoveerd tot secretaris-generaal op 'No. 10' en Hacker benoemt Bernard Woolley als zijn eerste persoonlijke secretaris op zijn nieuwe post. De humor van de serie ligt vooral besloten in het conflict tussen de minister (die denkt dat hij de macht in handen heeft) en de ambtenarij, die in werkelijkheid het land bestuurt. Steeds opnieuw probeert Jim Hacker een bepaald politiek doel te bereiken, waarbij hij wordt tegengewerkt door Sir Humphrey, die de status quo probeert te handhaven en elke vorm van ambitie per definitie afwijst. Andere vaste onderdelen zijn Sir Humphreys ingewikkelde volzinnen en cynisme en Hackers neiging om lachwekkende Churchilliaanse speeches uit te spreken wanneer hij politiek geïnspireerd is en het vlak na het verkondigen van een mening onder druk overgaan naar het tegenovergestelde. Yes, Minister en Yes, Prime Minister worden door politicologen geroemd om hun accurate portret van het landsbestuur.[1] Iedere aflevering eindigt als sir Humphrey zegt: "Yes minister!" of "Yes prime minister!" Er werd in 2009 ook een Nederlandse variant van de comedy uitgezonden door de VPRO met de naam Sorry Minister. In 2013 werd er een nieuwe reeks van Yes, Prime Minister gemaakt. Hierin vertolkte David Haig de rol van Jim Hacker en nam Henry Goodman de rol van Sir Humphrey voor zijn rekening. De scenario's werden, net als in de originele reeks, geschreven door Antony Jay en Jonathan Lynn. De reeks werd uitgezonden op de Britse zender UKTV Gold. In België was de reeks te zien op de zender Acht.[2][3]
